Bhagavad Gita: Chapter 12, Verse 6-7

யே து¹ ஸர்வாணி க¹ர்மாணி மயி ஸந்யஸ்ய மத்¹ப¹ரா: |

அனன்யேனைவ யோகே³ன மாம் த்⁴யாயன்த¹ உபா¹ஸதே¹ ||6||
தே¹ஷாமஹம் ஸமுத்³த⁴ர்தா¹ ம்ருத்¹யுஸம்ஸாரஸாக¹ராத்¹ |

ப⁴வாமி நசி¹ராத்¹பா¹ர்த² மய்யாவேஶித¹சே¹த¹ஸாம் ||7||

யே---எவர் ; து-—ஆனால்; ஸர்வாணி--—அனைத்து; கர்மாணி--—செயல்களை; மயி--—எனக்கு; ஸந்யஸ்ய--—அர்ப்பணித்து; மத்---பரஹ----என்னை உயர்ந்த இலக்காகக் கருதி; அனன்யேன—--பிரத்தியேகமாக; ஏவ--—நிச்சயமாக; யோகேன--—பக்தியுடன்; மாம்—--என்னை; த்யாயந்தஹ---தியானித்து; உபாஸதே--—வழிபடுபவர்; தேஷாம்--—அவர்களின்; அஹம்--—நான்; ஸமுத்தர்தா--—விடுவிப்பவர்; ம்ருத்ய-ஸம்ஸார-ஸாகராத்—--பிறப்பு மற்றும் இறப்புக் கடலில் இருந்து; பவாமி--—(நான்) ஆகுவேன்; ந—--இல்லை; சிராத்--—நீண்ட--காலத்திற்குப் பிறகு; பார்த—--ப்ரிதாவின் மகன் அர்ஜுனா; மயி—--என்னுடன்; ஆவேஶித சேதஸாம்--—உணர்வு ஒன்றுபட்டவர்களின்

Translation

BG 12.6-7: ஆனால், என்னையே உயர்ந்த குறிக்கோளாகக் கருதி, என்னையே வணங்கி, என்னையே பிரத்யேக பக்தியுடன் தியானித்து, தங்கள் செயல்களை எல்லாம் எனக்கே அர்ப்பணிப்பவர்களை, பிறப்பு இறப்புக் கடலில் இருந்து விரைவாக விடுவிப்பேன், ஏனெனில் அவர்களின் உணர்வு என்னுடன் இணைந்திருக்கிறது.

Commentary

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் தனது பக்தர்கள் அவரை விரைவாக அடைவார்கள் என்று மீண்டும் வலியுறுத்துகிறார். முதலாவதாக, கடவுளின் தனிப்பட்ட வடிவத்தை தங்கள் பக்தியின் பொருளாகக் கொண்டு, அவர்கள் தங்கள் மனதையும் புலன்களையும் அவர் மீது எளிதாகச் செலுத்துகிறார்கள். அவர்கள் தங்கள் நாக்கையும், காதுகளையும் கடவுளின் தெய்வீக நாமங்களை உச்சரிப்பதிலும் கேட்பதிலும் ஈடுபடுத்துகிறார்கள், அவர்களின் கண்கள் அவருடைய தெய்வீக வடிவத்தின் உருவத்தைப் பார்க்கின்றன, அவர்களின் உடல் அவரது மகிழ்ச்சிக்காக செயல்களைச் செய்கிறது; அவர்களின் மனம் அவருடைய அற்புதமான பொழுதுபோக்குகள் மற்றும் நற்பண்புகளைப் பற்றி சிந்திப்பதில் மற்றும் அவரது மகிமைகளை தியானிப்பதில் ஈடுபடுகிறது. இந்த வழியில், அவர்கள் விரைவாக தங்கள் உணர்வை கடவுளுடன் இணைக்கிறார்கள்.

இரண்டாவதாக, இத்தகைய பக்தர்கள் இடைவிடாத பக்தியை தங்கள் இதயங்களுக்குத் தொடர்ந்து வழங்குவதால், கடவுள் விரைவில் அவர்கள் மீது கிருபையை வழங்குகிறார் மற்றும் அவர்களின் பாதையில் இருக்கும் ஏதேனும் தடைகளை நீக்குகிறார். அவர்களின் அறியாமையை ஞான விளக்கால் போக்குகிறார். இந்த வழியில், கடவுள் தாமே தம் பக்தர்களின் இரட்சகராக மாறி, அவர்களை ம்ருத்¹யு ஸம்ஸார ஸாக³ராத்¹திலிருந்து (வாழ்க்கை மற்றும் இறப்புக் கடலிருந்து) விடுவிக்கிறார்.